ادبیات، ترکیبِ دانش و هنر است: هم جنبه‌های آموختنی، سنجیدنی و نظریه‌بنیاد دارد و هم جنبه‌های انگیزشی و التذاذی؛ اما آن‌گونه که در دانشگاه تدریس می‌شود، از جانبِ خلاقش فاصله می‌گیرد و هم به مجموعه‌ای از محفوظات فروکاسته می‌شود که نسبتی آشکار با زندگی روزمره ندارد.

باری، من در شانزده سالی که تاکنون به موازات تحصیل و پژوهش، فعالیت‌های آموزشی و ترویجی را پی گرفته‌ام، کوشیده‌ام در عمل نشان دهم که سویۀ کاربردی رشتۀ دانشگاهی «زبان و ادبیات فارسی» و رشته‌هایِ مرتبط و مشابه، دست‌کم در سه سطح معنا و مصداق دارد.

گفت‌وگویم را با دوستان سایت بردار در این باب می‌توانید اینجا بخوانید. 

(0)